Edmond Rostand
10.05.2023 14:46
Şarkı söylemek, gülmek, dalmak hülyaya,
Yapayalnız, ama hür, seyahat etmek aya.
Gören gözü, çınlayan sesi olmak ve canı
isteyince şapkayı ters giymek, karışanı
olmamak. Bir hiç için ya kılıcına veya
kalemine sarılmak ve ancak duya duya
yazmak, sonra da gayet tevazuyla kendine:
Çocuğum! demek, bütün bunları hoş gör yine.
Hoş gör bu çiçekleri, hatta bu kuru dalı,
Bunlar yabanın değil, kendi bahçenin malı!
Varsın küçücük olsun fetihlerin, fakat bil,
Onu fetheden sensin, yoksa başkası değil!
Ara hakkını hattâ kendi nefsinden bile.
Velhasıl bir tufeyli sarmaşık zilletiyle
tırmanma! Varsın boyun olmasın söğüt kadar,
Bulutlara çıkmazsa yaprakların ne zarar !
Kavaklar sıra sıra dizilse de karşına;
Boy at dayanmaksızın, yalnız ve tek başına!